صفحه اصلی / دوره‌های آموزشی / آموزش جاوا مقدماتی تا متوسط / ساختار کلی برنامه در زبان جاوا (بخش دوم)

ساختار کلی برنامه در زبان جاوا (بخش دوم)

ساختار کلی برنامه در زبان جاوا (بخش دوم)
براي خريد اين درس نياز است وارد سايت شويد. در صورت نداشتن حساب کاربري عضو شويد.
75,600 تومان

جلسات دوره


                         
مهدی عباسی
مدرس:

مهدی عباسی

18 سال سابقه برنامه‌نویسی و تدریس برنامه‌نویسی
کسب مقام‌های اول و دوم کشوری در مسابقات برنامه‌نویسی

مهدی عباسی هستم، مسلط به حداقل ۲۰ زبان مطرح برنامه نویسی به صورت پیشرفته، مدیر عامل شرکت آریا نرم افزار و بنیانگذار آکادمی درسمن، مسلط به تدریس دروس تخصصی کاردانی و کارشناسی کامپیوتر، پایگاه داده ها، برنامه نویسی پیشرفته، مبانی برنامه نویسی، مباحث ویژه طراحی وب و .... مشاهده رزومه

دراین جلسه آموزشی به بررسی ساختار کلی یه برنامه در زبان جاوا پرداخته ایم و بخشهای تشکیل دهنده یک برنامه که شامل کلمات کلیدی، انواع داده های زبان، شناسه ها و عملگرها می باشد را به ترتیب مورد بررسی قرار داده و روش استفاده و یادگیری هر یک از بخشها را ارائه کرده ایم.
 
شناسه ها در زبان برنامه نویسی جاوا
اگر کلمه ای توسط برنامه نویس به زبان اضافه شود در صورتی ک متعلق به زبان نباشد به آن کلمه شناسه میگویند. برنامه نویسان بر حسب نیاز خود شناسه هایی را ایجاد میکنند؛ برای افزودن شناسه ها به زبان باید چند استاندارد را رعایت کرد.
شناسه ها را باید اول تعریف کرد سپس مورد استفاده قرار داد.
 
برای ایجاد متغیر ها، ثابت ها، آرایه ها، کلاس ها و... ما از شناسه ها استفاده میکنیم. پر کاربرد ترین زمینه استفاده از شناسه ها در تعریف متغیر ها است.
متغیر ها فضاهایی از حافظه هستند که ما برای آنها یک نام در نظر میگیریم؛ در یک برنامه برای نگه داری یک مقدار باید از متغیر ها استفاده کنیم. همانطور که گفته شد قبل از استفاده از متغیر ها باید ابتدا آنها را تعریف کنیم سپس روی آنها عملی را اجرا کنیم.
برای نگه داری مقدار ها در شناسه ها باید نوع آن شناسه را مشخص کنیم؛ اگر شناسه ای از نوع عددی باشد باید با همان نوع پر شود در غیر این صورت برنامه دچار خطا میشود. به این دلیل به متغیر ها "متغیر" گفته می شود چون میتواند در لحظه مقدارش تغییر پیدا کند.
برای پر کردن متغیر هایی از جنس float  برای ریختن اعداد اعشاری باید بعد از نوشتن مقدار یک f  به صورت کوچک قرار بدهیم. اما در هنگام پر کردن متغیر هایی از جنس double  نیازی به قرار دادن d  کوچک بعد از نوشتن مقدار نیست. برای برنامه هایی با حجم بالا بهتر است تا از متغیر هایی با نام های با معنی استفاده کنیم تا به مشکل نخوریم.
 
دو روش برای نام گذاری شناسه ها از خیلی سال پیش ابداع شده است  و طبق قاعده از آن استفاده میشود "CamelCase" و "PascalCase"  برای نام گذاری شناسه ها در روش PascalCase طبق قاعده باید اولین حرف هر کلمه از نام را با حرف بزرگ انگلیسی بنویسیم؛ اما در روش CamelCase بجز کلمه اول بقیه‌ی کلمات را باید با حرف بزرگ انگلیسی شروع کنیم. در نام گذاری کلاس ها، تابع ها و متدها بهتر است از روش پاسکال کیس استفاده کرد.
 

نظرات دانشجویان

کاربر درسمن
مهسا ح

سلام من این دوره رو ددیدم میخوام بعدش کاتلین ببینم و شروع کنم اندرویدو بنظرتون همین دوره کافیه برام؟؟؟؟؟

پشتیبانی 1
پشتیبانی 1

بله تا حدودی، ولیکن اگر دوره جاوا پیشرفته را نیز مشاهده کنید خیلی مطمئن تر می توانید گام بردارید.

کاربر درسمن
امیر حسین زاده

سلام ... علیرغم اینکه ثبت نام کرده ام ... اما به هیچ وجه به فایل های فوق دسترسی ندارم ... چرا ؟؟

پشتیبانی 1
پشتیبانی 1

سلام و درود خدمت شما، ابتدا باید دانشجو دوره بشوید، بعد می توانید به تمامی فایل ها دسترسی داشتته باشید.

بازم اگر سوالی بود در خدمت هستیم.

کاربر درسمن
نیازی

سلام وقت بخیر امکان دانلود نیست خطا یافت نشد میدهد

پشتیبانی 1
پشتیبانی 1 سلام و درود خدمت شما، بنده بررسی کردم مشکلی نداشت، می تونید به راحتی درس مورد نظرتون رو دانلود کنید.
نمایش بیشتر

نظر شما در تصمیم دیگران اثرگذار است.

لطفا برای همراهان درسمن و بهتر شدن دوره نظر خود را بنویسید.

برای ارسال نظر نیاز است وارد سایت شوید. در صورت نداشتن حساب کاربری عضو شوید.
ثبت نام

148